Oto jestem. Moj pierwszy wpis. Zbieralam sie do niego dosc dlugo ale nie bardzo wiedzialam jak. W koncu znalazlam i czas i motywacje aby to zrobic tyle ze nie wiem co teraz napisac, heh.
To moze zaczne od poczatku...Miala szczesliwe zycie. Miala kochajacego chlopaka, robila co chciala ale jednak czegos jej brakowalo. Jeszcze nie wiedziala czego ale bardzo chciala to znalesc. Zaczela sie odchudzac bo pomyslala ze tak bedzie lepiej. okazalo sie ze to nie przynosilo zbytniej satysfakcji wiec zaczela szukac czegos co ja uszczesliwi. Znalazla-Taniec! Tak, pomyslala, zawsze o tym marzylam. Zapisala sie na lekcje, poznala nowych ludzi. Pochlaniala cala wiedze o tancu i cwiczyla wiecej i wiecej zapominajac o chlopaku ktory cierpliwie czekal az ona sie obudzi. Ona jednak nie chciala wyjsc z amoku. Pewnego dnia postanowila odejc.Chlopak nie oponowal choc bardzo go to bolalo. Taniec pochlanial caly jej wolny czas dopuki nie poznala jego...On zawladnal jej umyslem, dusza i cialem. Nigdy wczesniej sie tak nie czula. Nie bardzo wiedziala co ma z tym zrobic ale wiedziala jedno- to On, ten jedyny!
Chciala byc wszedzie gdzie On sie pojawial. Planowala swoje zycie wokol niego choc tak naprawde nawet nie wiedziala czy on tego chce. Pomyslala, ze skoro zdecydowal sie z nia spotkac to musi cos w tym byc. Spotykali sie coraz czesciej. Ona nawet nie wiedziala kiedy sie zakochala do tego stopnia ze nie widziala jak zly jest ten zwiazek. Nie chciala slyszec tego co inni mieli do powiedzenia. Nawet jej wlasna matka usilowala jej wytlumaczyc ze to oszust i ze nie warto sie tak poswiecac. Ona wiedziala swoje i zawziecie walczyla. Chciala byc szczesliwa a moglo tak byc tylko u Jego boku,myslala.Nie wiedziala jednak ze szczescie jest bardzo daleko za to bol tuz za rogiem... c.d.n